We kozen ervoor om 2023 in te zetten met producenten die we vaak drinken. S-ciopet van de Pellaverga druif uit Verduno. Een mousserende starter, kort in afdronk … maar een fijne assiditeit (zuren). Leuke starter.
Omdat we met Afdronk ook ambassadeur willen zijn van de Belgische wijn, zetten we elke tasting één Belg in de line-up. We kozen voor de Waes Wit 2019 van Domein Waes uit Zwijnaarde. De druiven Solaris en Bianca zorgen voor een lekker wit wijntje met aroma’s van oa citrus en abrikoos. Mooie afdronk, fris en elegant om te drinker bij enkele kleine starters voor de maaltijd.
We kennen Weingut Aldinger al enkele jaren, ze stelden nog nooit teleur. We zien hen als echte toppers binnen Duitsland. We dronken er twee, de Untertürkheimer GIPS 2019 (VDP en Erste Lage, vergelijkbaar met Premier Cru kwaliteit) en de Gips Marienglas Weissburgunder 2018 (VDP en Grosses Gewachs kwaliteit). Pure kwaliteit en absolute toppers onder de witte wijnen. Toetsen van hout en vanille in de neus en zeker de GG dronk bijzonder elegant weg. De sterren van de avond!
De rode wijn, Angelo 2017, van Albino Rocca uit Barbaresco dronken we bij het hoofdgericht: hert (met dank aan Resto 136 voor het eten trouwens). We drinken hem jong, decanteren (2u) heeft de wijn getransformeerd naar een gemakkelijkere drinker. Veel fruit, lange afdronk. Aromatisch aangenaam, tannine onder controle. Een wijn met nog heel veel potentieel. De andere flessen Angelo 17 kraken we over toen vroegste 3 of 4 jaar nog eens opnieuw. We waren al vaak op bezoek bij Monica en Daniela van het wijndomein Albino Rocca, een vaste stek tijdens onze wijnreizen. Ze nemen veel tijd om ons uitgebreid te informeren over de jaargangen en de degustatie loopt steevast uit.
Voor we aan de Geuze begonnen, namen we een kleine pauze in de line-up. Pauze? Yes, dropping the alcoholpercentage to 5.5° and 7° for a while with wee Moscato d’asti’s uit Piëmonte. Het is een echt streekproduct. De wijn is wat zoeter door de restsuiker (de fermentatie wordt vroeger gestopt, vandaar ook lager alcoholpercentage). Zeker de fles van Contratto, De Miranda 2015, heeft enorm veel assiditeit om de zoetigheid te compenseren waardoor we alles behalve een plakkerige wijn krijgen. Aromatisch sterk genoeg om zowel bij de apero of de dessert te drinken. Patsers met zoet, fruit, zuren en wat lichte bubbels erin. Ja deze moet je beslist eens geproefd hebben tijdens een Afdronk avond. De allerlaatste wijn was ook een Moscato. Het wijnhuis van Alessandro Rivetto is ook al lang geen onbekende meer. Deze Moscato is iets zoeter, minder fruitig en minder op zijn zuren in vergelijking met de Miranda, maar de vergelijking is eigenlijk niet eerlijke ;). Kortom, ook een top Moscato d’Asti hoor!
